Witaj w British Museum, skarbnicy wiedzy i kultury w samym sercu Londynu. Wejdź do tej wspaniałej instytucji i wyrusz w urzekającą podróż w czasie i przestrzeni. Dzięki imponującej kolekcji i tętniącej życiem atmosferze British Museum oferuje niezapomniane wrażenia zarówno dla entuzjastów historii, jak i ciekawskich gości. Oto najbardziej kultowe dzieła sztuki, które każdy powinien zobaczyć odwiedzając British Museum.
Hoa Hakananai’a
Posąg ten, znany jako Hoa Hakananai’a, pochodzi z ceremonialnej wioski Orongo na Rapa Nui (Wyspa Wielkanocna). Jest to jeden z wielu posągów, zwanych moai, z których słynie wyspa, datowanych na około 1000–1200 p.n.e.
Większość moai była umieszczona na platformach (znanych jako ahu), które na ogół były odwrócone od oceanu, więc posągi patrzyły do wewnątrz na ląd i jego mieszkańców. W całej Polinezji wyspiarze czcili przodków, którzy wywodzili swoje rodowód od bogów. Moai powstały na cześć ważnych deifikowanych przodków. Dziś Moai są opisywane jako aringa ora, żywe twarze przodków.
Hoa Hakananai’a jest wyrzeźbiony z twardego bazaltu, a na jego plecach znajduje się wiele petroglifów przedstawiających między innymi głowy fregat i postacie ludzi i ptaków. Odnoszą się one do ceremonii „ludzi-ptaków” na wyspie, które były związane z płodnością i dostępem do zasobów.
Crouching Venus
Rzeźba ta, pochodząca z II wieku naszej ery, jest rzymską wersją znacznie wcześniejszego greckiego posągu bogini Afrodyty, czyli dla Rzymian Wenus. Grecki oryginał z marmuru lub brązu, obecnie zaginiony, powstał prawdopodobnie między 200 a 100 rokiem p.n.e. Afrodyta była grecką boginią miłości i często jest pokazywana w towarzystwie Erosa, boga miłości lub amorków i gołębi. Tutaj rzeźba czyni z widza podglądacza, zaskakując boginię podczas kąpieli.
Bust of Ramesses the Great
To kolosalne popiersie przedstawia egipskiego faraona Ramzesa II, który panował w latach 1279–1213 p.n.e. Ważące niewiarygodnie 7,5 tony popiersie było kiedyś częścią większego posągu, który znajdował się w Ramesseum, świątyni w Tebach (współczesny Luksor) zbudowanej przez faraona. Jego dekoracja upamiętniała jego osiągnięcia militarne i bliski związek z bogiem stwórcą Amonem-Ra. Uważa się, że relacje prasowe z transportu popiersia do Wielkiej Brytanii zainspirowały poetkę Shelley do napisania ulubionego sonetu, Ozymandiasa.
The Piranesi Vase
Ta wysoka na 2,7 metra waza została zbudowana w XVIII wieku z wielu klasycznych fragmentów i nowoczesnych dodatków. Należał do włoskiego rytownika, architekta i antykwariusza Giovanniego Battisty Piranesiego (1729–1778), który jest najbardziej znany ze swoich architektonicznych poglądów na starożytny i współczesny Rzym, zarówno rzeczywistych, jak i wyimaginowanych.
Wazon, wraz z innymi elementami, został wykonany przez Piranasiego ze starożytnych fragmentów rzekomo znalezionych w Pantanello, miejscu na terenie willi rzymskiego cesarza Hadriana w Tivoli, niedaleko Rzymu. Odrestaurował te fragmenty i włączył je w wysoce dekoracyjne pastisze.
Haida House Pole
Ten słup został wykonany około 1850 roku i kiedyś stał przed domem klanu w wiosce Kayang w Kolumbii Brytyjskiej w Kanadzie. Zawiera herby – istoty przodków, które wyznaczają tożsamość i nadają rodzinom prawa do historii i własności. Dom i wioska Kayang zostały opuszczone z powodu epidemii wprowadzonych przez Europejczyków w XIX wieku. Chief of the House sprzedał tyczkę lekarzowi, który następnie sprzedał ją British Museum.
The Parthenon Sculptures
Te starożytne greckie rzeźby, wyrzeźbione około 2500 lat temu, zdobiły Partenon, świątynię na ateńskim Akropolu (starożytna cytadela na skalistym wzgórzu w mieście). Świątynia była poświęcona bogini Atenie Parthenos, która była bóstwem patronem Aten. Słowo parthénos oznacza „dziewicę, dziewczynę” lub „dziewicę, niezamężną kobietę”.
Świątynia była bogato zdobiona rzeźbami, zaprojektowanymi przez artystę Fidiasza. Frontony (trójkątna konstrukcja na szczycie świątyni) i metopy (rzeźbione panele) ilustrują epizody z mitów greckich, a fryz przedstawia mieszkańców Aten w procesji religijnej z okazji urodzin bogini. Kolosalny wizerunek Ateny wykonany ze złota i kości słoniowej stał kiedyś wewnątrz świątyni – teraz zaginął.
Rosetta Stone
Klucz, który otwierał starożytne egipskie hieroglify, Kamień z Rosetty, jest jednym z najsłynniejszych obiektów Muzeum.
Niegdyś część większej kamiennej płyty, jest wyryta z wyrytym dekretem (oficjalnym zarządzeniem). Dekret sam w sobie nie jest szczególnie niezwykły, ale jak zapisano w trzech rodzajach pisma (lub pismach) – hieroglifach, demotycznym (rodzimym piśmie egipskim używanym do celów codziennych, oznaczającym „język ludu”) i starogreckim, oznaczało, że eksperci mogliby go użyć do ostatecznego rozszyfrowania hieroglifów. To otworzyło świat starożytnego Egiptu, od zrozumienia jego starożytnej historii po wierzenia w życie pozagrobowe.
56 Benin bronze plaques
Brązy z Beninu (wykonane z mosiądzu i brązu) to grupa rzeźb obejmująca misternie zdobione odlewane tablice, pamiątkowe głowy, postacie zwierząt i ludzi, królewskie regalia i ozdoby osobiste. Zostały stworzone co najmniej od XVI wieku w zachodnioafrykańskim Królestwie Beninu przez wyspecjalizowane gildie pracujące na dworze królewskim Oba (króla) w mieście Benin. Królestwo wspierało również gildie pracujące z innymi materiałami, takimi jak kość słoniowa, skóra, koral i drewno, a termin „brąz beninski” jest czasami używany w odniesieniu do historycznych przedmiotów wykonanych z tych innych materiałów.
Wiele elementów zostało zamówionych specjalnie na ołtarze przodków dawnych Obas i Królowych Matek. Były również używane w innych rytuałach, aby uczcić przodków i potwierdzić przystąpienie nowego Oba. Do najbardziej znanych Brązów Beninu należą odlewane mosiężne tablice, które kiedyś zdobiły pałac królewski w Beninie i które stanowią ważny zapis historyczny Królestwa Beninu. Obejmuje to historię dynastyczną, a także historię społeczną oraz wgląd w jej relacje z sąsiednimi królestwami, państwami i społeczeństwami. Brązy z Beninu są poprzedzone wcześniejszymi tradycjami odlewania mosiądzu z Afryki Zachodniej, sięgającymi średniowiecza.
El Anatsui
Jeden z czołowych współczesnych artystów afrykańskich, El Anatsui, gra na idei łączenia tradycji i stereotypów z nieoczekiwanymi i niezwykłymi. Jego twórczość niesie ze sobą ważne odniesienia i konotacje kulturowe. Tkaninę tę można interpretować jako metaforę zarówno kruchości natury, jak i siły tradycji. Jego struktura naśladuje tkaninę Kente (jedwabna tkanina z Ghany z wąskimi paskami), ale wybrano niezwykłe materiały pochodzące z recyklingu, aby przekazać ukryte przesłanie negatywności konsumpcjonizmu.
Enlightenment
Mieszcząca się w najstarszym pomieszczeniu obecnego muzeum – pierwotnie przeznaczonym na Bibliotekę Króla Jerzego III – ta różnorodna stała wystawa pokazuje, jak Brytyjczycy rozumieli ówczesny świat poprzez swoje zbiory. Ekspozycje dają poczucie organizacji i eksponowania obiektów w XVIII wieku. Kolekcja Sir Hansa Sloane’a, wraz z kilkoma dodatkowymi bibliotekami i zbiorami, stała się fundamentem British Museum, które zostało powołane 7 czerwca 1753 roku na mocy ustawy parlamentu.
Mieszcząca się w najstarszym pomieszczeniu obecnego muzeum – pierwotnie przeznaczonym na Bibliotekę Króla Jerzego III – ta różnorodna stała wystawa pokazuje, jak Brytyjczycy rozumieli ówczesny świat poprzez swoje zbiory. Ekspozycje dają poczucie organizacji i eksponowania obiektów w XVIII wieku. Kolekcja Sir Hansa Sloane’a, wraz z kilkoma dodatkowymi bibliotekami i zbiorami, stała się fundamentem British Museum, które zostało powołane 7 czerwca 1753 roku na mocy ustawy parlamentu.
