„Niech żyje Rousseau!” Te słowa pojawiły się na sztandarze zdobiącym przyjęcie zorganizowane przez Pabla Picassa w Paryżu w 1908 roku. Gościem honorowym był Henri Rousseau, malarz-samouk, który mimo odrzucenia przez paryski świat sztuki, zawładnął wyobraźnią Picassa i jego środowisko. Widzieli w pracach Rousseau autentyczny głos o wiele bardziej żywotny niż to, czego nauczano w akademiach sztuki.
Zjednoczeni wspólnym niezadowoleniem z zachodniej tradycji artyści ci szukali gdzie indziej inspiracji dla własnych innowacji. Rousseau wyczarował wyimaginowane sceny z dżungli z popularnych magazynów i wizyt w paryskim ogrodzie botanicznym i zoo. Picasso i jego współpracownicy zwracali się bezpośrednio do afrykańskich rzeźb i masek, które wielu z nich chciwie kolekcjonowało. Ta nowa świadomość kultury afrykańskiej, importowana do Francji kanałami kolonialnymi, była kluczowa dla powstania kubizmu.
Wystawa do zobaczenia w MOMA, 5 piętro, galeria 503
Pablo Picasso był hiszpańskim malarzem, rzeźbiarzem, grafikiem, ceramikiem i scenografem, uważanym za jednego z najbardziej wpływowych artystów XX wieku. Urodził się 25 października 1881 roku w Maladze w Hiszpanii, a karierę artystyczną rozpoczął jako nastolatek w Barcelonie, gdzie szybko zyskał uznanie dzięki nowatorskiemu stylowi. W następnych latach Picasso stworzył niektóre z najbardziej kultowych obrazów XX wieku, w tym „Panienki z Awinionu” i „Guernicę”. Zmarł 8 kwietnia 1973 roku w Mougins we Francji w wieku 91 lat.
