Paul Cezanne (francuski malarz, 1839-1906) przez całe życie pracował na marginesie nowoczesnego świata sztuki. Jego kariera rozpoczęła się na peryferiach grup impresjonistycznych z siedzibą w Paryżu, a zakończyła we względnym odosobnieniu i mroku na południu Francji. W ciągu swojej 40-letniej kariery Cezanne traktował malarstwo jako technicznie rygorystyczne, ale głęboko osobiste poszukiwanie prawdy. Przełamał konwencje malarstwa europejskiego, odsłaniając składniki koloru i pędzla używane do tworzenia obrazów. Jako młody mężczyzna Cezanne często miewał „niesamowicie silne doznania”. Jego kompozycje charakteryzują się przewymiarowanymi dotknięciami farby, zrekonstruowaną percepcją, zachodzących na siebie pasażami, klarownością oraz dziwną dysproporcją tańca. W swoich obrazach olejnych i wielkoformatowych akwarelach Cezanne poszukiwał formy wizualnej ekspresji, która byłaby tak fizycznie obecna i optycznie uwarstwiona jak samo życie. Dążenie Cezanne’a do autentycznego języka wypowiedzi zainspirowało wielu innych artystów. Kiedy jego największe, czasami niedokończone kompozycje zostały wystawione niedługo po jego śmierci, niezliczona ilość malarzy została zahipnotyzowana pracami Cezanne i skłoniły artystów do dalszego badania konstrukcji, spójności obrazów tego niezwykłego mistrza pędzla.
Ta wystawa – pierwsza od 70 lat w tym muzeum poświęcona twórczości Cezanne – dąży do podtrzymania dalszych konwersacji na temat malarstwa Cezanne, badania jego niezwykłego, artystycznego rzemiosła. Wystawa zorganizowana przez Art Institute of Chicago oraz Tate Modern w Londynie można było oglądać od 15 maja do 5 września 2022 roku.
