Jeśli wybierasz się w stronę plaży Elafonissi, to na pewno warto zatrzymać się przy klasztorze Chrisoskalitissa. To piękne miejsce jest bardzo niesamowicie zadbane i przyciąga co roku wielu turystów. Za symboliczną cenę wstępu można podziwiać Katoliko Świętego Klasztoru, Muzeum Folkloru, Muzeum Bizantyjskie, Kaplice i zapierające dech w piersiach widoki z Klasztoru na Morze Śródziemne. Przewiń w dół, aby dowiedzieć się trochę o historii tego spokojnego azylu!
W zachodniej części Krety, przechodząc przez kasztanowce Kissamos, odwiedzający dociera do zachodniego wybrzeża Krety. Tutaj, na czystej skale, znajduje się klasztor Chryssoskalitissa. Jest poświęcony Wniebowzięciu Matki Boskiej. W czasie okupacji weneckiej klasztor został poświęcony po znalezieniu ikony Wniebowzięcia Matki Boskiej w zagłębieniu skalnym, przez rolnika, który wieczorami dostrzegał łunę światła wywodzaca się spośród głazów. Ikonę przeniesiono na zbocza skały, gdzie budowa kościoła była bardziej dostępna.
Stało się oczywiste, że Matka Boża chciała, aby kościół został zbudowany na skale i tak też się stało. Jak mówi tradycja, nazwa Chryssoskalitissa (wyrzeźbiona na złocie) pochodzi od złotych schodów, ostatnich z dziewięćdziesięciu ośmiu schodów prowadzących do świętej skały. Schody te niestety zostały sprzedane Turkom, jako podatek nałożony przez sułtana. Wspomina się również, że w Wielkanoc 1824 r. i po masakrze chrześcijan przez Ibrahima Paszy w Egipcie w Elafonissos kilku żołnierzy armii tureckiej przeszło obok pustego w tym czasie klasztoru Chryssoskalitissa z zamiarem jego zniszczenia. Jednak gdy szli po schodach, zostali zaatakowani przez rój pszczół zagnieżdżonych w jamie skalnej i klasztor został uratowany. Dziś na miejscu znajduje się ikonostas, przypominający o cudzie Matki Boskiej. W 1855 r. odbudowę i restaurację klasztoru rozpoczął mnich Manassis Karagiannakis, który bardzo ciężko pracował na ten cel.
Jego następcą został Emmanuel Kalitsounakis, jego duchowne imię Meletios, który zbudował mur na skale oraz cele dla mnichów. Meletios został z kolei zastąpiony przez Michaela Katerinakisa (Manassis), który z pomocą George’a Plokamakisa (Gregory) zburzył mały stary kościółek, wyciął niewielką część skały i zbudował większy kościół, ten, który widzimy dzisiaj. Budowę kościoła rozpoczęto 9 maja 1894 roku, a zakończono 10 sierpnia tego samego roku. Zainaugurował ją ówczesny biskup Kissamos Dorotheos Klonaris w dniu jego obchodów, czyli 15 sierpnia 1894 roku. W 1900 roku klasztor i inne klasztory Krety uległy dezorganizacji. Został odtworzony w 1940 roku. W czasie okupacji niemieckiej był schronieniem dla wielu żołnierzy. Życie w klasztorze powróciło po styczniu 1944 roku i jest kontynuowane do dziś przez gościnnych i niestrudzonych mnichów, którzy służą i podtrzymują przy życiu to sanktuarium greckiej wiary.
