Raz w roku wszyscy miłośnicy mody ustawiają się w kolejce przed Metropolitan Museum of Art, aby zobaczyć najbardziej kultową prezentację mody w Nowym Jorku. Mimo że Gala MET 2020 została odwołana (wydarzenie, które zwykle oznacza doroczną wystawę mody Costume Institute), a największy pokaz mody w Nowym Jorku został przełożony z powodu pandemii koronawirusa, MET zrobiło wszystko, by zrekompensować nam dość długie oczekiwanie.
Wystawa About Time: Fashion and Duration przedstawia 150-lecie mody na cześć 150-lecia Muzeum. About Time można było oglądać od 29 października 2020 do 7 lutego 2021. Wystawa zbadała nierozerwalne powiązanie mody z pojęciem czasu, jak moda zmieniła się w ciągu ostatniego półtora wieku i jak odnosi się do siebie nawzajem. Ciągła rozmowa między modą a czasem, niezachwiane relacje między nimi zostały pięknie skomponowane przez Andrew Boltona, kustosza Wendy Yu Instytutu Kostiumów.
The word “time” splits its husk; pure its riches over him; and from his lips fell like shells, like shavings from a plane, without his making them, hard white, imperishable words, and flew to attach themselves to their places in an ode to Time; an immortal ode to Time.
About Time przejęła dwie galerie: Iris i B Gerald Cantor Exhibition Hall. Prezentacja powstała w dwóch układach przypominających kształt zegara. Obie galerie zostały oznaczone 60 białymi światłami przypominającymi tarczę zegara. Każdy segment prezentuje dwie części garderoby. Pierwsza z nich przedstawia linię czasu Baudelaire’a (liniową, chronologiczną kontynuację mody MET od 1870 roku do dnia dzisiejszego), gdzie druga, wszechświat Bergsona jest wypełniona przerwami i zakłóceniami, ale limo wszystko jest ściśle związana z linią czasu Baudelairean pod względem kształtu , projektu i tkanin.
Time, unfortunately, though it makes animals and vegetables bloom and fade with amazing punctuality, has no such simple effect upon the mind of man. The mind of man, moreover, works with equal strangeness upon the body of time.
Cała atmosfera jest ciężka i bardzo trwała. Ciemny pokój przypominający kształt kokona, a także druga, lustrzana przestrzeń są niezwykle wyjątkowe. Kojący głos Nicole Kidman i Meryl Streep czytające „Orlando”, zsynchronizowany wraz z „The Poet Acts” Philipa Glassa przenosi odwiedzających do innego wszechświata, w którym czas nie istnieje, gdzie przeszłość i teraźniejszość żyją w jedności, gdzie nowoczesność i postęp miesza się z tym co klasyczne i wieczne.
